فنج نرگسی و راه های پرورش آن

​خاستگاه و تاریخچه

همانطور که از نام آن پیداست، فنچ نرگسی بومی جزایر اندونزی از جمله جاوه، بالی و باوئان است. آنها همچنین می توانند در سریلانکا، هاوایی، جامائیکا و پورتوریکو پیدا شوند. در نرگسی، این فنچ گونه ای آسیب پذیر است.

این فنچ آسیایی معمولاً در گله های بزرگ در علفزارها و ساواناها زندگی می کند. پرندگان همچنین به مزارع کشت شده، به ویژه کشت برنج، علاقه پیدا کرده اند. در بسیاری از جزایر بومی آن، کشاورزان این پرنده را یک آفت می دانند. پرندگان در برخی مناطق که بومی نیستند ممنوع است. اگر جمعیت های وحشی ایجاد شوند، تهدیدی برای کشاورزی محلی هستند.

​خلق و خوی

فنچ های نرگسی پرندگان کوچک و اجتماعی هستند، اما اغلب برای تعامل مستقیم انسانی بسیار ترسو هستند. اگرچه برخی از صاحبان حیوانات خانگی در پیوند با فنچ خود موفق بوده اند.

به طور معمول، آنها به صورت جفت یا گله های کوچک در یک قفس پرواز رشد می کنند. این پرندگان نباید یک حیوان خانگی انفرادی باشند. در بیشتر موارد، بدون فنچ دیگری که با آنها همراهی کند، افسرده می شوند.

فراتر از آن، این پرندگان ساکت، منفعل و غیر تهاجمی هستند. آنها می توانند با گونه های دیگر فنچ ها، چه بزرگ و چه کوچک، بدون مشکل زندگی کنند. یک جفت نرگسی می تواند افزودنی عالی برای یک پرنده متنوع باشد. تنها زمانی که آنها پرخاشگری نشان می دهند معمولاً بین دو نرگسیی مرد است و حتی این حداقل است.

​گفتار و آواز

فنچ نرگسی صداهای بسیار آرام بخشی با یک آهنگ تراشه-تراشه-تراشه امضا دارد. نرها در دادگاه زنان با آهنگ هایی که شامل صدای کلیک هماهنگ با منقارشان شبیه به طبل است. این رفتار شبیه نحوه ضرب و شتم یا کف زدن انسان همراه با یک آهنگ است.

​رنگ ها و علائم نرگسی فینچ

رنگ طبیعی فنچ نرگسی شامل پشت خاکستری و پرهای سر و دم سیاه است. آنها سینه ها و شکم هایی به رنگ خاکستری مایل به دارچینی و لکه های سفید بزرگ روی گونه های خود دارند. برخی از مردم می گویند آنها را یاد پنگوئن های کوچک می اندازند.

یکی دیگر از ویژگی های متمایز فنچ نرگسی حلقه نازک نارنجی دور چشم آنها است. آنها همچنین دارای منقار قرمز مایل به نارنجی روشن و پوست نارنجی روشن در پاها و پاهای خود هستند.

هم نرها و هم ماده های این گونه رنگ های یکسانی را روی پرهای خود نشان می دهند. چند راه برای تشخیص جنسیت از هم وجود دارد، اگرچه بدون مقایسه کنار هم کار آسانی نیست. به عنوان مثال، نرها چشم‌های تیره‌تری دارند و منقاری کمی پهن‌تر و بی‌درد دارند که در طول فصل تولید مثل در قسمت بالا متورم می‌شود. بهترین راه برای رابطه جنسی با این فنچ ها این است که ببینید کدام پرنده در حال آواز خواندن است. در حالی که ماده ها صدا می زنند، فقط نرها آواز می خوانند. آواز خواندن نر ممکن است زمان زیادی طول بکشد، اگرچه برخی از پرنده‌ها می‌گویند که پس از یک هفته انزوا، اکثر آنها این کار را انجام خواهند داد. اگر گروهی از فنچ ها را نگه دارید، تمایز بین آنها می تواند دشوار باشد، اما می توانید این کار را با توجه دقیق و نواربندی انجام دهید.

جهش های رنگی مختلف فنچ های نرگسی در تجارت حیوانات خانگی رخ می دهد. اینها عبارتند از نرگسیهای پایی، نرگسیهای عقیق، نرگسیهای سر سیاه، نرگسیهای دارچینی یا حنایی، نرگسیهای خامه ای، نرگسیهای نقره ای تیره و نقره ای روشن، و نرگسیهای سفید.

​مراقبت از فنچ نرگسی

به دلیل اندازه جمع و جورشان، این فنچ ها به پرندگان خانگی بسیار محبوبی در میان پرندگانی تبدیل شده اند که فضای محدودی دارند و نمی توانند گونه های پرنده بزرگتری را در خود جای دهند. اگر به فکر استفاده از یک فنچ نرگسی هستید، ممکن است خود را برای پذیرش حداقل دو یا سه مورد آماده کنید.

قفس مورد نیاز برای فنچ های نرگسی باید به اندازه کافی بزرگ باشد که امکان پرواز را داشته باشد و بسته به تعداد پرندگانی که تصمیم به نگهداری دارید متفاوت است. به طور کلی، یک پرنده با ارتفاع حدود 7 فوت ایده آل خواهد بود. با این حال، اگر نمی توانید یک پرنده را در خود جای دهید، به قفسی نیاز دارید که حداقل 18 اینچ عرض در 30 اینچ طول و حداقل ارتفاع 18 اینچ با فاصله 1/4 اینچ تا 1/2 اینچ باشد.

جعبه های تودرتو لازم نیست مگر اینکه بخواهید پرندگان را پرورش دهید. تعداد زیادی نشیمنگاه، نردبان، تاب و اسباب بازی تهیه کنید تا آنها را راضی نگه دارید. آنها همچنین از حمام کردن لذت می برند، بنابراین یک ظرف آب برای این منظور بسیار قدردانی می شود.

فنچ های نرگسی پرورش دهندگان پرباری هستند و این کار را در تمام طول سال انجام می دهند مگر زمانی که هوا خیلی گرم یا خیلی سرد شود. اگر می خواهید یک پرنده غیر مولد نگهداری کنید، بهترین گزینه این است که جفت های همجنس را تهیه کنید. به عنوان جایگزین، جعبه های تودرتو یا هر تخم گذاشته شده را بردارید. برای اطمینان از اینکه ماده شما با تخمگذاری مداوم برای جایگزینی تخمهای گمشده خود، سلامتی خود را به خطر نمی اندازد، تخم های تقلبی را به عنوان طعمه بکارید.

​مشکلات رایج سلامتی

فنچ های نرگسی به عنوان گونه ای بسیار مقاوم شناخته شده اند و اگر به درستی از آنها مراقبت شود به ندرت بیمار می شوند. یک رژیم غذایی متعادل خطر کمبودهای تغذیه ای را کاهش می دهد. مانند هر پرنده ای، آنها می توانند چندین بیماری پرندگان را از سایر پرندگان منتقل کنند، از جمله:

1. ​آسپرژیلوزیس: یک بیماری قارچی
2. عفونت های باکتریایی
   
3. بیماری های باکتریایی

​رژیم غذایی و تغذیه

اگرچه این پرندگان به دلیل خوردن برنج در طبیعت معروف شده اند، اما رژیم غذایی منظم آنها معمولاً از دانه ها و میوه ها تشکیل شده است. در اسارت، فنچ های نرگسی باید با مخلوط بذر خوب و با کیفیت تغذیه شوند. هر روز یک تا دو قاشق چایخوری از مخلوط دانه فنچ با کیفیت خوب به فنچ های خود بدهید و یک قاشق چای خوری از غذای پلت فرموله شده مخصوص را به آنها بدهید.

بسیاری از صاحبان فنچ نرگسی گزارش می دهند که به جای غذای فنچ، به آنها از مخلوط های فرموله شده از طوطی ها تغذیه می کنند. فنچ‌های نرگسی هر دانه‌ای را که نمی‌خواهند انتخاب می‌کنند و آشفتگی قابل‌توجهی ایجاد می‌کنند، بنابراین مهم است که غذا را با آنچه می‌خورند تطبیق دهید.

مخلوط بذر و گلوله های آنها را با آجیل، غلات و میوه ها و سبزیجات ریز خرد شده و ایمن برای پرندگان تکمیل کنید. پرندگان شما همچنین از پوسته های له شده تخم مرغ یا صدف لذت خواهند برد که کلسیم اضافی را فراهم می کند. اکثر نرگسیها علاقه ای به کوتل بون ندارند.

​ورزش

مانند همه گونه های فنچ، اینها نیز پرندگان کوچک بسیار فعالی هستند که به نظر می رسد مقادیر بی پایانی انرژی دارند. یک قفس بلند پرواز به آنها اتاقی برای پرواز، بازی، صعود، پریدن و ورزش می دهد.

این پرندگان برای افرادی که زمان کافی برای پیوند و تعامل با طوطی یا پرنده دیگر ندارند، حیوانات خانگی ایده آلی هستند. آنها نیازی به زمان بازی خارج از قفس ندارند. تا زمانی که آنها یک پرنده دیگر و تعداد زیادی اسباب بازی دارند، در سرگرمی خود عالی هستند.

​